دلایلی که جیبوتی برای ایران شاخ شد

خانه خبر : چرا جیبوتی شاخ شد

سید محمد زهیر غرضی :در ایام گذشته پس از وقوع تنش بین ایران و عربستان و اعدام شیخ نمر و حمله به سفارت عربستان در تهران، تعدادی از كشورهای ریز و درشت روابط خود را با ایران قطع كردند.برخی نوچه‌های سیاسی عربستان بودند و آل‌سعود باقی آنها را نیز خرید.افکارعمومی ایران اکنون به این موضوع توجه نشان داده که در گذشته از محل بیت‌المال ملت ایران به همین كشورهای كم‌اهمیت و كوچک کمک شده است. جیبوتی، سودان و نیجریه توسط دولت‌های مختلف ایران حمایت شدند و از پول نفت ایران برای آنها امكاناتی فراهم شد.

حال باید پرسید که چرا این كشورها در روزهای حساس، به دشمنان ایران پیوستند؟

۱- سیاست خارجی ایران از تجربیات خود درس نمی‌گیرد. متاسفانه حتی رؤسای جمهور هم خاطرات و تجربیات‌شان را به مسؤول بعدی منتقل نمی‌كنند، چه برسد به وزرا و سفرا!در دنیا علمی شكل گرفته که «مدیریت دانش» نامیده می‌شود. بر این اساس هر كسی که مسؤولیتی دارد و با هزینه مردم تجربه‌ای کسب می‌کند، ملزم است تا آن را مستند کند و مسئول بعدی، اشتباهات او را تكرار نكند.
اگر سفرای ایران در چند دهه گذشته از این علم بهره گرفته بودند، ایران در این كشورها سرمایه‌گذاری سیاسی و اقتصادی نمی‌کرد كه در نهایت، امروز شرمنده مردم باشد.

2- اگر می‌خواهیم از رقبای منطقه‌ای سبقت بگیریم، نباید از روش‌های آنها استفاده كنیم.
اگر عربستان با پرداخت پول به حكام و دولت‌ها، آنها را با خود هم‌مسیر می‌كند، ایران نباید همان روش را دنبال كند، زیرا هم توان مالی آنها را ندارد و هم این كه چنین روشی جواب نمی‌دهد. روش خاص جمهوری اسلامی ایران، روش نفوذ در قلب ملت‌هاست، نه جیب دولت‌ها و حكام! ما باید از نظر محتوایی خودمان را تبلیغ كنیم، نه این كه حاكمان مخالف مردم‌سالاری را با آغوش باز بپذیریم.

3- كشورهای توسعه یافته اگر در نقطه‌ای سرمایه‌گذاری می‌كنند، این کار توسط بخش خصوصی انجام می‌شود و دولت‌ها تنها حمایت سیاسی می‌كنند، اما ایران تاکنون دقیقا برعكس آن عمل کرده و در این تنش‌ها بخش خصوصی هزینه ناكارآمدی دولت را می‌ۤپردازد.

4- گروه‌های سیاسی ایران در اختلافات به دنبال حامیان بین‌المللی و منطقه‌ای و شخصی هستند و برای اثبات دیپلماسى هوشمندانه خود به هر سلامی، علیک می‌گویند و به همین دلیل شاهد هستیم كه خرده‌كشورها در این تنش‌ها سوءاستفاده كرده و پس از مدتی پشت‌مان را خالی می‌كنند.
اساس روابط بین‌الملل بر منافع كشورها است. متاسفانه مشاهده شده که ما برای وجهه اشخاص، منافع ملی را از بین می‌بریم. برای نمونه، طی چند سال گذشته اگر با عربستان در اوپک سازش نمی‌كردیم، امروز ابزار مقابله بهتری داشتیم. از امروز به بعد نباید كسی در سیاست خارجی ایران دو صدایی داشته باشد و نباید برای كسب قدرت به دشمنان پالس دوستی بفرستیم.

5- ما از مرزهای فرهنگی ایران كمکی نمی‌گیریم و خود را باور نداریم. اگر باور داشتیم كه بحرین به ناحق از ایران جدا شده، اگر باور داشتیم تنها قدرت فعال نظامی خاورمیانه هستیم، اگر باور داشتیم كه شاید مرزهای جغرافیایی ایران محدود شده ولی مرزهای فرهنگی و مذهبی ایران از دست نرفته، هر عنصر مفلوكی به خاطر سوءمدیریت ما برای ملت و دولت ایران ایجاد زحمت نمی‌کرد.

منبع: 55online.ir